Ζωή Γεωργοπούλου
Είμαι η Ζωή. Γεννήθηκα στην Πάτρα στις 16 Νοεμβρίου του 1962. Έχω δύο παιδιά, την Ελένη 20 ετών και τον Ανδρέα 19 ετών. Μεγάλωσα στην Αθήνα, στην Κυψέλη και ζούσα μέχρι πριν από 2 χρόνια στον Πειραιά, όπου δούλευα ως παιδίατρος. Όταν οι συνθήκες ήταν κατάλληλες, πραγματοποίησα το «μεγάλο άλμα» και εγκαταστάθηκα στη Μήλο. Η απόφασή μου αυτή προκάλεσε ποικίλες αντιδράσεις και στην οικογένειά μου και στους φίλους μου, με αποτέλεσμα να αρχίσω να αμφιβάλλω για την ορθότητά της. Όμως τελικά δικαιώθηκα.
Όσο κι αν φαίνεται περίεργο, οι «απώλειες» αντισταθμίστηκαν με πολλαπλά «κέρδη». Πέρα από τη μεγάλη μου αγάπη, από τα προσχολικά ακόμα χρόνια, για την ιατρική, λατρεύω την τέχνη, σε όλες τις μορφές της και θαυμάζω τους ανθρώπους που την υπηρετούν. Ουδέποτε όμως είχα την ευκαιρία (πλην των σχολικών εορτών!!!) να ασχοληθώ από την πλευρά του δημιουργού και όχι του θεατή. Στη Μήλο,λοιπόν,μου δόθηκε και αυτή η ευκαιρία και μάλιστα με τις καλύτερες δυνατές συνθήκες, με άτομα που λίγο-πολύ βλέπουμε την ενασχόληση με το θέατρο με παρόμοιο τρόπο, με τη συμμετοχή όλων μας σε όλες τις φάσεις της παράστασης, την κατασκευή των σκηνικών, το ράψιμο των ρούχων, το καθάρισμα της αίθουσας, την ανάρτηση των αφισών. Και, φυσικά, σημαντικότατο ρόλο έπαιξε το αίσθημα ασφάλειας, που μου ενέπνευσε μετά από το πρώτο διάστημα συνεργασίας, η σκηνοθέτιδά μας, η Ιρίνα, ότι ποτέ δεν θα με αφήσει να κάνω πράγματα, που δεν μου ταιριάζουν. Να είμαι αστεία, ναι! Ποτέ όμως γελοία!
Η παράσταση; Ομολογώ ότι η εμπειρία ήταν απρόσμενα έντονη και άκρως εθιστική! Λειτουργεί πολύπλευρα. Πρώτα απ’ όλα η αίσθηση της δημιουργίας, το δόσιμο ενός μέρους της ενέργειάς σου στο κοινό. Μετά η αναγνώριση στα μάτια και στη στάση των θεατών των συναισθημάτων, που θέλεις να αποδώσεις. Και βέβαια το χειροκρότημα, μην το ξεχνάμε! Η χαρά για την επιτυχία και η λύπη για την αποτυχία. Να ένας θαυμάσιος, φυσικός, υγιεινός και ακίνδυνος τρόπος να ανεβάζεις την αδρεναλίνη σου, να διεγείρεις τις αισθήσεις σου, να βιώνεις τις έντονες εναλλαγές των συναισθημάτων.
Οι πρόβες; Αστεία, πειράγματα, νεύρα, θυμός, ανησυχία, αγωνία, καβγαδάκια, όλες οι ανθρώπινες αδυναμίες αλλά και τα προτερήματα, μια μικρή κοινωνία που όπως και η μεγάλη δεν μπορεί να λειτουργήσει χωρίς κάποιον από τους κρίκους της. Πρέπει να βάλω τα δυνατά μου, λες. Κι ας έχεις μιαν ατάκα μόνο κι ας είσαι απλός κομπάρσος κάποιες φορές, δεν έχει σημασία. Αν δεν κάνεις σωστά και το μικρό έστω κομμάτι, που σου αναλογεί, πιθανόν να καταστρέψεις τη δουλειά όλων.
Όλοι έχουμε κάποιο χάρισμα και κάποια κλίση. Ο καθένας χρησιμοποιεί επαγγελματικά το καλύτερό του χάρισμα ή την πιο έντονη κλίση. Γι΄αυτό κι εγώ έγινα γιατρός. Όμως, πραγματικά, σας συνιστώ να δοκιμάστε στον ελεύθερο χρόνο σας, μήπως και τα μικρότερου βαθμού χαρίσματα ή οι βαθύτερες επιθυμίες, σας προσφέρουν ίδια ή και μεγαλύτερη ικανοποίηση και πληρότητα στη ζωή σας. Σε εμένα πάντως δούλεψε!
Αντωνία Βεντούρη
Αντόνιο Μάντζι
Αντρέας Νίνος
Έμιλυ Ιβάνοβα
Έχω γεννηθεί στη Βουλγαρία και έχω μεγαλώσει σε μεγαλούπολη. Τα τελευταία 20 χρόνια ζω στη Μήλο. Είναι πολύ δύσκολο να ζεις σε μια πολύ μικρή και κλειστή κοινωνία όπως είναι η Μήλος, ειδικά όταν είσαι μακριά από την οικογένεια , τους συγγενείς και τους φίλους σου. Επί χρόνια προσπαθούσα να προσαρμοστώ. Μέχρι που συνάντησα κάποιους ανθρώπους, που ήθελαν να δημιουργήσουν μια μικρή θεατρική ομάδα. Εδώ και τρία χρόνια, από τότε που ενωθήκαμε και δημιουργήσαμε την ομάδα μας, η ζωή μου απέκτησε νόημα. Απέκτησα «οικογένεια», «ξαδέλφια» και φίλους. Βρήκα τη χαρά της δημιουργικότητας και της υποκριτικής. Χαίρομαι που γνώρισα αυτούς τους ανθρώπους και έχω την ευτυχία να συμμετέχω στην ίδρυση της ομάδας.
Ζαμπέτα Καβαλιέρου
Μαρία Καλαμάρη
Γεννημένη στη Μήλο, από μικρή έδειξε τις καλλιτεχνικές της ανησυχίες. Μάθαινε ακορντεόν και μεγαλώνοντας συμμετείχε στη χορωδία του Δήμου Μήλου, συμμετέχοντας και σε πανελλήνιες διοργανώσεις.
Ανοιχτό πνεύμα με διάθεση καλλιτεχνικής ενασχόλησης και δημιουργίας, δημιούργησε το κατάστημα «έκφραση», προσφέροντας ρούχα που εκφράζουν τα χαρακτηριστικά εκείνων που τα επιλέγουν. Παντρεμένη με τον επιχειρηματία Φραγκίσκο Αϊβαλιώτη, απέκτησαν δυο γιους.
Παρά τις οικογενειακές και επαγγελματικές της υποχρεώσεις ασχολείται μέχρι σήμερα με τα κοινά συμμετέχοντας σε ομάδες που παράγουν πολιτισμό κυρίως μέσα από την ενασχόλησή τους με το θέατρο. Πιστεύει ότι το Θέατρο πέρα από διασκέδαση και ψυχαγωγία είναι και εργαλείο άμεσης και ζωντανής επικοινωνίας και κάθαρσης. Είναι μέσο απόκτησης αυτογνωσίας, μα πάνω απ΄ όλα διδάσκει και μπορεί να αφυπνίζει και να διαμορφώνει συνειδήσεις.
Γιώργος Μάλλης
Είμαι καθηγητής Κοινωνιολογίας στη Μέση Εκπαίδευση. Ασχολήθηκα για πρώτη φορά με το θέατρο το τέλος της δεκαετίας του 1990 ,όταν ξεκινήσαμε την «Πειραματική Σκηνή Μήλου». Σημαντικό ρόλο στην ενασχόληση μου με το θέατρο είχαν και τα θεατρικά σεμινάρια και εργαστήρια που παρακολούθησα από τότε στη Μήλο και αλλού.
Η αφετηρία μας είναι να δώσουμε τον εαυτό μας μέσα από το «κοστούμι» των ρόλων στους θεατές. Να μεταδώσουμε την αγάπη μας για το θέατρο. Να μιλήσουμε μέσα από την τέχνη του θεάτρου για την ανθρώπινη ζωή και κοινωνία, βοηθώντας τους ανθρώπους για ένα άλλο κοίταγμα της ζωής τους.
Το πιο σημαντικό στο Θέατρο για μένα είναι ότι προσφέρει στους ανθρώπους τη δυνατότητα να πετούν πάνω από τον κόσμο χωρίς να χάνουν την επαφή μαζί του. Τη δυνατότητα μιας άλλης ματιάς στη ζωή. Τους βοηθά να κατανοούν την ουσία των πραγμάτων και να ζουν με όλη την έννοια της λέξης.
Ο στόχος του Θεατρικού Εργαστηρίου μας είναι να είμαστε όμορφα σαν άτομα και σαν ομάδα μέσα από το θέατρο. Να σταθεροποιήσουμε και να επεκτείνουμε τη θεατρική μας δουλειά αποκτώντας τη δυνατότητα για ακόμα πιο ποιοτικές θεατρικές προσεγγίσεις . Να έχει αναγνώριση η προσπάθεια μας στη Μήλο και πέρα από αυτήν.
Θεόδωρος Μπεζαϊντές
Θεμιστοκλής Παναγιώτου
Ευτυχία Σταυροπούλου
Γεννήθηκα στην Αθήνα και τα δύο τελευταία χρόνια, αποφάσισα να ζήσω στη Μήλο, απ' όπου κατάγεται η μητέρα μου. Με την....άφιξή μου σχεδόν εδώ, γνωρίστηκα με τα παιδιά, που δημιούργησαν αυτή τη θεατρική ομάδα, το "ΘΕΑΤΡΙΚΟ ΕΡΓΑΣΤΗΡΙ ΜΗΛΟΥ". Αυτό για μένα ήταν μεγάλη χαρά, ένας συνδετικός κρίκος με το παρελθόν, μια κι οι πρώτες μου σπουδές ήταν θεατρικές ( σχολή ΕΥΓ. ΧΑΤΖΙΚΟΥ ) και η πρώτη μου εργασία ήταν στο θέατρο ως ηθοποιός.
Σκαλίζοντας όλο και πιο πίσω, θα πω, πως από μικρή είχα έντονες καλλιτεχνικές ανησυχίες, πότε παίζοντας για τους γονείς μου, παντομίμα, πότε χορεύοντας ασταμάτητα, κι άλλοτε ζωγραφίζοντας ολόκληρους χάρτινους κόσμους, που αποτελούσαν και το κύριο παιχνίδι μου!
Ανεξάρτητα με την εργασία που έκανα και που εξακολουθώ να κάνω σαν βιοποριστικό μου επάγγελμα, ( αισθητική ), η αγάπη για καλλιτεχνικές δημιουργίες και ζωγραφική, είναι "οι δικές μου στιγμές". Ακολούθησαν σπουδές σε εργαστήρι ζωγραφικής για 6 χρόνια και ένας χρόνος γλυπτικής πηλού.
Το θέατρο μ' αρέσει, γιατί όπως και ο θεατής, έτσι και ο ηθοποιός, συμμετέχει, συμπάσχει, χαίρεται, σε συνθήκες έξω απ' την καθημερινότητά του, αλλά που καταλήγουν σε αυτήν, μια και μαθαίνει ν' αφουγκράζεται την ψυχή του, και τους άλλους.
Επίσης το θέατρο σμιλεύει την κρίση, την αισθητική, ευαισθητοποιεί την αντίληψη και τα συναισθήματα. Πιστεύω στην ομαδική και συλλογική προσφορά μέσω της τέχνης, γιατί έχει την ...πιο δυνατή φωνή, για να προσφέρει μηνύματα, διεξόδους, αλλά κυρίως γιατί η τέχνη, ενώνει τους λαούς!
Αλεξάνδρα Φραγκοπούλου
Εργάζομαι ως εκπαιδευτικός λειτουργός στο Δημοτικό Σχολείο Μήλου. Έχοντας παρακολουθήσει σεμινάρια για τη Δραματική Τέχνη στην εκπαίδευση και διοργανώσει αρκετές σχολικές παραστάσεις, κατάλαβα αρκετά νωρίς ότι η θεατρική τέχνη διαδραματίζει σημαντικό ρόλο στη ζωή μου και αποτελεί πηγή έκφρασης της υπερβολής που με χαρακτηρίζει ως προσωπικότητα. Μία ιδιαίτερη αγάπη για τη σκηνοθεσία αλλά και για το θέατρο για παιδιά με ώθησε στο ερασιτεχνικό θέατρο και στην ομάδα του Θεατρικού Εργαστηρίου Μήλου.
Ο θίασος αυτός δένει αλλά και στηρίζει ανθρώπους διαφορετικών ηλικιών, μορφωτικού και κοινωνικού επιπέδου, που όμως όλοι έχουν κάτι κοινό: αγάπη για το θέατρο. Μέσα από αυτή την ομάδα διδασκόμαστε τις βασικές αξίες της συνεργασίας, της αλληλεγγύης, της σύμπνοιας, με απώτερο στόχο κάθε φορά (υπό το άγρυπνο βλέμμα της σκηνοθέτιδάς μας :) ) τη δημιουργία μιας καλαίσθητης και υψηλής καλλιτεχνικής αξίας θεατρικής παράστασης που θα προσθέτει ένα λιθαράκι στην πολιτιστική ανάπτυξη του νησιού.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου